Hoi allemaal,

Voor we aan onze werkweek beginnen, even een verslag van het afgelopen weekend. We hebben enorm genoten en veel plezier gemaakt. Het zal moeilijk zijn dit alles voor jullie samen te vatten.

zaterdag 28 februari

We staan vroeg op want om kwart voor 8 moeten we al in de stad zijn. We hebben besloten geen taxi te nemen maar de plaatselijke bus. Katrien en Geraldine hebben dit reeds gedaan en tonen ons als ervaren busrijders hoe het moet. Je gaat langs de kant van de weg staan (hoeft niet eens aan een bushalte te zijn), je steekt je arm enthousiast in de lucht en binnen de kortste keren staat er een busje naast je. Even twijfelen we of we op tijd zullen zijn, de bus besluit namelijk nog even een hele wijk mee te nemen. Na een kwartiertje zijn we dus terug op hetzelfde punt als waar we opgestapt waren.

We arriveren net op tijd bij touroperator Blue frog. Ons reisgroepje bestaat uit nog vier andere Belgen (uit Lier en Turnhout), namelijk twee jongens die stage lopen in de gevangenis en de ouders van één van hen. Dan ook nog twee Nederlanders. Onze gids Jacqueline begroet ons en na een half uur vertrekken we richting boot. We varen over de Suriname-rivier richting 'Domburg', een plaatsje waar we even aan wal gaan om allerlei lekkernijen te kopen. Gebakken bananen, roze pannekoeken met kokos,... Lekker zoet allemaal.

Daarna varen we verder richting 'Overbridge', eentropisch strandje,waar we een kleine tussenstop maken om ons eten te gaan bestellen voor 's middags. Voor het eten brengen we eerst nog een bezoek aan de Jodensavanne. We gaan daar ook naar de medicinale bron. Onze gids vertelt ons dat wanneer we van dat (groenige) water drinken we er binnen 40 jaar nog net hetzelfde uitzien. 'Net op tijd dus!' denken wij en we wagen het erop. In Overbridge wacht ons dan een heerlijke maaltijd. Na het eten stappen we de bus op voor een lange rit richting Brownsberg. Geen asfaltwegen maar rode stoffigebauxietwegen. We worden helemaal door elkaar geschud en vliegen soms bijna tot tegen het plafond. Voor we aan de klim van de berg beginnen stoppen we nog even in het laatste winkeltje dat we tegenkomen want Curtis (onze kok) is zijn tandenborstel vergeten :-).

Dan beginnen we aan de klim naar Brownsberg, zo'n 10 km bergop om te eindigen op een plateau op 500m boven de zeespiegel. De afgelopen dagen heeft het vaak hard geregend waardoor de weg enorm glad en modderig is. Het wordt eerst heel stil in de bus. We schuiven van links naar rechts, zien afgrond en bomen op ons afkomen. Om de angst te verbergen gibberen we erop los, maar we houden ons al snel terug kalm want de chauffeur moet zich kunnen concentreren.Elly heeft echt een prachtjob gedaan, want de volgende dag horen we dat er vele busjes niet tot boven zijn geraakt en terug zijn moeten keren. Wanneer we boven aankomen is het mistig en al vrij snel donker. We logeren in het huisje met de naam 'Kwatta'. Jullie weten dat wij met z'n vieren logeren op de Kwattaweg in Paramaribo, we voelen ons dus helemaal thuis.

's Avonds bereid Curtis een fantastisch avondmaal en we genieten van de geluiden van de brulkikkers. Na een korte stop in de plaatselijke bar kruipen we in onze stapelbedden. We moeten er 's morgens al om zes uur uit om naar de zonsopgang te kijken en daar onze koffie/thee opte drinken. Maar 's nachts zien we die plannen in het water vallen. Het begint enorm hard te regenen. Rond drie uur horen we de eerste brulapen die hun territorium aan het afbakenen zijn. We dromen nog even verder en hopen ze de volgende dag tegen te komen.

Zondag 1 maart

Geen zonsopgang dus want het is nog steeds niet gestopt met regenen, maar wel een heerlijk ontbijt met eitjes, appelsienen, bananen,... We maken ons klaar voor een zware tocht door de jungle naar de Irene- en Leowaterval. Onderweg komen we prachtige zichten tegen over de uitgestrekte groene 'bloemkool'bomen en het Brokopondo meer. Voorlopig is het alleen maar dalen en hopen dat we niet uitschuiven maar we beseffen dat we straks weer terug naar boven moeten. Onderweg komen we gifkikkers tegen en de alarmboom (een grote boom met stervormige stam waar je tegen kan kloppen om hulp te roepen).Wanneer we een liaan tegenkomen wil iedereen zijn best doen om het beste op Tarzan of Jane te lijken. Met grappige filmpjes tot gevolg (dank u Katrien!). Wanneer we dan, helemaal vuil en bezweet, bij de waterval aankomen doen we onze kleren uit en genieten we van een heerlijke waterval douche.

Dan begint de enorm zware klim terug naar boven. Het is ook al warmer ondertussen want de zon komt er door. Gelukkig merken wij er niet zoveel van omdat we beschermd worden door het dikke bladerdak. We besluiten nog langs de Leowaterval te gaan. Een smallere waterval maar het water valt van veel hoger waardoor het ook weer prachtig is om te zien. Op de terugweg missen we neteen slangdie zich verstopt had in eenplas. Jacqueline had belletjes gezien in het water en zegt dat we daar zeker niet mogen trappen. Een groepje na ons kwam wel oog in oog te staan met de giftige slang en maakte zich snel uit de voeten. We hebben nog steeds geen apen gezien terwijlwe er zo naar uitkeken. We wandelen terug en komen weer op de bredere weg uit. Eigenlijk hadden we het al opgegeven om apen te zien. We hadden etensresten zien liggen en hun geroken dus we wisten dat ze er waren. Plots horen we gekraak hoog boven ons, iedereen wordt muisstil. Apen! Grote, kleintjes... Prachtig om te zien! Na een aantal foto's te hebben genomen worden ze ons beu en beginnen ze met takjes en dergelijke naar ons te gooien. We laten ze dan met rust en zeer onder de indruk gaan we naar de huisjes terug. De mist is daar verdwenen en we kunnen op de top van de berg genieten van het prachtige uitzicht over het stuwmeer.

Curtis heeft weer een geweldige maaltijd bereid en nadat we op krachten zijn gekomen genieten we van een heerlijke douche (we zijn echt smerig en hangen onder de modder). Moe kruipen we in de bus. Met glijden en schokken bereiken we dan veilig de voet van de berg en begeven ons richting Ston Eiland. Prachtige plek op een schiereiland. Dan beginnen we aan een vier uur durende rit terug naar de stad. Onderweg kunnen we genieten van de mensen, de hutjes en de prachtige natuur.

Dit was echt survivallen!

Om een heerlijk weekend op een gepaste wijze af te sluiten hebben we met z'n vieren pizza gebeld en naar Sex and the city gekeken. Uitgeput gaan we slapen en dromen we van de apen en de prachtige natuur.

Tot de volgende!

P.S.: Gelukkige verjaardag mama (Femke)!